nie udało mi się ściągnąć jego uwagi, przyzwyczajonego do oglądania wielkich perspektyw, ściągnąć na określony, pojedynczy przypadek, o który tak bardzo mi chodziło. Czułem, że przybyciem swoim rozbudzam w nim bolesną refleksję i wyzwalam słowa, które mają dla niego istotne znaczenie. Słuchałem ich z pomieszaniem, z szacunkiem, ale i z pretensją. A on jeszcze mówił dobrą chwilę, rozwijając myśl, nurtującą go chyba nie od dzisiaj, o wielkim egoizmie, który społeczeństwa chrześcijańskie opanował od szeregu pokoleń i który doprowadził miliony ludzi najpierw do wyrzeczenia się swoich najświętszych ideałów, a potem cały świat chrześcijański do katastrofy.<br>- Nie po raz pierwszy - powiedział na zakończenie