punktu widzenia obrony litewskich zaborów na Rusi. Ze stanowiska rodzącego się narodu rosyjskiego wszystkie rewindykacje Iwana III (i jego syna Wasyla III) były nie tylko usprawiedliwione - uważano je również za częściowe naprawienie krzywd, jakie sąsiedzi wyrządzili Rusi, korzystając z jej ujarzmienia przez Mongołów. W rokowaniach z Jagiellonami władcy Moskwy zgłaszali pretensje do wszystkich ruskich ziem, kiedykolwiek zajętych przez państwo polskie lub litewskie. Zwycięskie kampanie moskiewskich władców wywoływały entuzjazm, zaś ludność Rusi litewskiej wciąż sprzyjała prawosławnym współwyznawcom, chętnie przechodząc na ich stronę. Wyzwolenie Rusi moskiewskiej spod jarzma tatarskiego w 1480 r. usunęło haniebną zależność trybutarną i postawiło to państwo wśród czołowych mocarstw