by mówiono o jego estetyce, osiągnięciach w latach sześćdziesiątych, siedemdziesiątych i później - a są to zupełnie odrębne światy - Niemen był rzadko spotykanym w Polsce typem artysty niezależnego, budującego własną wizję liryki muzycznej, nie tyle może w opozycji do mód i kierunków, ile pomimo ich. Tam, gdzie zarzucano mu udziwnianie czy pretensjonalność, on po prostu był już znacznie dalej niż jego krytycy, a często i słuchacze. Przerósł swoją epokę. Po moim powrocie do Polski z emigracji w 1990 roku był jedyną "postacią z estrady", która nawiązała ze mną naturalny kontakt, mimo że wcześniej nie znaliśmy się wcale. Kojarzy mi się z prawdziwie