deskę ("broszowanie"), a także przy użyciu techniki kilimowej. Tkaczka wybierała wówczas ręcznie nici osnowy potrzebne do stworzenia wzoru, powstającego po wprowadzeniu wątku. Technika ta została rozbudowana na Podlasiu i spotykamy ją w tkaninie dekoracyjnej, nazywanej w "prątki", ponieważ w trakcie pracy zaznacza się prętami fragmenty wzorów. W skomplikowanych kompozycjach liczba prętów dochodziła do dwustu! Zrozumiałe, że wzory przekazywano z pokolenia na pokolenie. Ponieważ zapiski przekazywano z rąk do rąk i krążyły w odpisach, takie same wzory można spotkać na znacznym obszarze.<br> Najbardziej tradycyjne i charakterystyczne dla polskiego tkactwa ludowego są pasiaki i kraciaki. Pasiaki rozpowszechniły się w środkowej części kraju, od