materialnej, bardzo często bazującej na dziewiętnastowiecznych rozwiązaniach komunalnych i przemysłowych, jak i środowiska.<br>2. Przerażający jest również stan infrastruktury na wsi, a działania zmierzające do poprawy tej sytuacji są niewystarczające. Coraz dotkliwiej jest odczuwane wieloletnie nagromadzenie zmian strukturalnych na wsi oraz zmian w strukturze agrarnej. Żaden organ nie zajmuje się profesjonalnie sprawą budownictwa wiejskiego.<br>3. Reforma systemu gospodarowania nie uwzględnia dotychczas potrzeb sterowania gospodarką przestrzenną.<br>4. Konieczne jest powiązanie planowania przestrzennego z planowaniem społeczno - gospodarczym. Program zagospodarowania przestrzennego powinien powstawać ponadresortowo. Tymczasem nie ma takiego systemu, który przełamałby podziały resortowe, zarówno w Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, jak i w Sejmie