Jeśli powtórzymy eksperyment opisany dla cząstek alfa (rys. 16), umieszczając absorbenty między źródłem emitującym kwanty gamma o ściśle określonej energii, a detektorem i zarejestrujemy liczbę impulsów przy zmianie grubości absorbenta, to w wyniku pomiarów uzyskamy na wykresie krzywą absorbcji różniącą się zasadniczo od poprzedniej. Przy okazji zwróćmy uwagę, że pochłanianie promieniowania elektromagnetycznego można badać w podobny sposób jak pochłanianie cząstek alfa, lub beta. Jednak ze względu na duża jego przenikliwość są stosowane absorbenty o dużej liczbie atomowej np. ołów. Przedstawione wyniki wykazują, że punkty pomiarowe układają się na krzywej zanikającej zgodnie z funkcją wykładniczą. Można stąd wnioskować, że w odróżnieniu od cząstek