że uniwersytety na ogół, np. uniwersytet wiedeński czy paryski, bardzo niechętnie odnosiły się do nowości humanistycznych.<br>Wyraźny napór myśli humanistycznej w Krakowie notujemy w latach 1487-1494. Jest to okres pobytu w Krakowie cudzoziemskich humanistów, związanych raczej ze środowiskiem zamożnego mieszczaństwa, ale występujących w murach uniwersytetu jako tzw. extranei, czyli prowadzących wykłady jakby "zlecone" i gościnne. W tym czasie w stolicy kraju bawią Kallimach, Celtis, Sommerfeld (por. rozdz. III, pkt 1). Pod wpływem atmosfery miasta następują zmiany i na uczelni. I tak na przykład w 1488-1489 r. Jakub z Gostynina objaśnia Horacego, Wergiliusza i Stacjusza. Satyry Juwenalisa, Georgiki i Eneida Wergiliusza