i Grudnia potrafiło rzeczywiście wstrząsnąć dotychczasowym obrazem świata i stać się impulsem do opowiedzenia sobie na nowo własnego życiorysu. Latawiec nie unika utrwalonych odniesień historycznych, jest u niej i mgliste, przetworzone w rodzinnej pamięci, wspomnienie wojny, są lata stalinowskie, jest - zwłaszcza - poznański Czerwiec, ale te narzucające się skojarzenia, przypomnienia i "prymitywne analogie" niczego już nie wyjaśniają, same domagają się zrozumienia i uporządkowania.<br> Instrumentów do budowania nowej wiedzy o samej sobie dostarcza autorce najświeższe doświadczenie, stanowiące wymowną, poglądową i bolesną lekcję na temat przestrzeni egzystencji: przestrzeni prywatnej i publicznej, bezpiecznej i zagrożonej, na temat różnic pomiędzy nimi, ich zazębiania się, ich przeobrażania