poprzez uwłaszczenie społeczeństwa sformułowana została w 1988 roku przez Janusza Lewandowskiego i Jana Szomburga; pomysł ten został następnie zrealizowany w różnych wersjach w Czechach, Rosji, Litwie, Mongolii, Albanii, Armenii, Kazachstanie, Ukrainie, Rumunii, Estonii, Mołdawii, Bułgarii). Specyfika programu NFI wobec innych dróg powszechnej prywatyzacji jest w istocie próbą zagwarantowania skutecznej kontroli prywatyzowanych przedsiębiorstw: zapewnienie każdemu przedsiębiorstwu silnego akcjonariusza, posiadającego wystarczające bodźce do rozpoczęcia restrukturyzacji; opracowanie subtelnej struktury wynagrodzeń dla konsorcjów zarządzających funduszami, mającej je skłonić do aktywnego zaangażowania na rzecz maksymalizowania wartości rynkowej przedsiębiorstw; kompleksowy proces selekcji tychże konsorcjów międzynarodowych w celu zapewnienia ich wysokiej jakości i kompetencji. Można powiedzieć, że autorzy