istnieje. Natomiast rozwój form wyraźnie czynnościowych wiąże się z subiektywnym aspektem dynamiki życiowej, tj. z nastrojem. Człowiek wesoły manifestuje więcej form interakcji z otoczeniem i tworzy więcej nowych form niż człowiek smutny. W depresji tempo aktywności i myślenia jest zwolnione, myśli krążą wokół jednego przykrego tematu.<br>Krzywa rozwoju form czynnościowych przebiega odmiennie od krzywej rozwoju form morfologicznych. Maksimum tej ostatniej występuje, jak wspomniano, bezpośrednio po zapłodnieniu, a po tym momencie, jakby wybuchu, krzywa stopniowo opada. Natomiast krzywa rozwoju form czynnościowych zaczyna wyraźnie wzrastać dopiero wówczas, gdy wytworzą się w dostatecznym stopniu formy morfologiczne. Oczywiście formy czynnościowe istnieją znacznie wcześniej, gdyż nie