własne zdanie, zapłaciło głową. Poza tym, nie było w ogóle planów sztabowych obrony, przygotowane były jedynie plany ofensywy. Kiedy nareszcie nadszedł rozkaz podjęcia walki, wykonywali zwykle planowane uderzenie do przodu bez rozpoznania, gdzie właściwie znajduje się nieprzyjaciel. Tak na przykład było w wypadku najsilniejszego zgrupowania, na występie białostockim, które uderzyło przed siebie w próżnię podczas gdy Niemcy uderzyli jednocześnie na flanki i ostatecznie zniszczyli te armie, zachodząc je od tyłu i otaczając. Przeważnie zapanował najdzikszy bałagan, a potem paniczny odwrót, przy czym dowódcy radzieccy często nie wiedzieli nie tylko gdzie jest nieprzyjaciel, ale nawet gdzie są własne oddziały, jakie są cele i