nie zdążył uskoczyć w bok i upadł na ziemię. Nad głowami pozostałych zaświstał bat. Jewdokia, stając na koźle, z zapamiętaniem okładała ich batem. Korzystając z zamieszania doktor Jakub z Raisą weszli w podwórze i zamknęli bramę.<br><br>Przypomniała mi się całkiem podobna scena, gdy Jewdokia w ten sam sposób obroniła mnie przed Zarieczychą. Ta nieśmiała i wątła kobiecina wyglądała teraz jak Erynia. Nie było w Wielkich Łukach nikogo, kto by nie znał "wdowy-dorożkarki". Z niepokojem wyglądaliśmy ze strychu na ulicę. Kotłowało się tam jak w zburzonym mrowisku. Dobiegały wymysły i przekleństwa, ktoś zdzielił kijem Jewdokię, inny stanął w jej obronie. Wywiązała