tak dalece zmieniała strukturę życia literackiego, że mogłaby posłużyć za datę periodyzacyjną. Z pewnością nie bez znaczenia dla kultury jest śmierć Batorego i wstąpienie na tron Zygmunta III, śmierć Jana Zamoyskiego, ostatniego renesansowego mecenasa, rokosz Zebrzydowskiego jako wybuch nienawiści do polityki króla i jezuitów, a zarazem pierwszy w tej skali przejaw anarchizowania Rzeczypospolitej. Ale, po pierwsze, nie są to wydarzenia o skutkach dla kultury rozstrzygających, po drugie, nie mają charakteru przełomowego, lecz raczej znaczą jako symptomy kolejnych etapów.<br>Schyłek renesansu można wyznaczyć nie tyle za pomocą faktów bibliograficznych, ile poprzez świadomość pisarzy.<br>W szczególności pisarstwo Sebastiana Fabiana Klonowica (ok. 1545-1602