jest on skazany na skostnienie, stawał się mocnym argumentem przemawiającym za koniecznością gruntownej reformy stylu wielkiego teatru. Zaś teatry podrzędne, których repertuar i styl dobierano swobodnie, ukazywały nowe możliwości, otwierały drogę przed inwencją i wyobraźnią autorów. Przede wszystkim reagowały żywo na oczekiwania widzów, a także na wydarzenia współczesne; aktualność repertuaru przejawiała się nie tylko w przedstawianiu scenek obyczajowych, lecz, co ważniejsze i co wywoływało szczególne aplauzy, we wprowadzaniu do repertuaru tematów z wielkiej najnowszej historii; na tych scenach gościli wciąż, a czasem naraz w kilku różnych przedstawieniach - i Napoleon, i najważniejsze postacie oraz wydarzenia rewolucji (dobór postaci oczywiście zmieniał się zależnie