razem z nim. Doroślejsze życie zaczęło obfitować w sytuacje wymagające elastyczności i podejmowania trudnych decyzji.<br>W moim młodzieńczym jeszcze życiu była wojna i jak chyba większość z nas wie, niewiele tam było miejsca na przebaczenie. Naszą winą narodową było to, że byliśmy Polakami i od tego nie było wybaczenia. Wszelkie przejawy dążeń narodowościowych były również podciągnięte pod naszą winę i z reguły nie były przebaczone. W ogóle odpuszczanie jakichkolwiek win obce było okupantowi i najpopularniejszą karą za nie była śmierć.<br>Po wojnie wszedłem w prawdziwie już dorosłe życie i tu wymagało ono często zastanowienia nad własnym stosunkiem do winy, kary i