do centrali artyleryjskiej, która stanowiła drugą najważniejszą część centrali. W znajdującym się tam aparacie określano odległość celu od baterii, a w konżugatorze wypracowywano elementy strzału dla każdego działa baterii. Dane te przekazywano automatycznie do dział, gdzie obsługa zgrywała tylko odpowiednie wskaźniki na odbiornikach kąta podniesienia lufy i azymutu. Odbiorniki i przekaźniki przy działach stanowiły trzecią część centrali artyleryjskiej. Odpalania dział dokonywano w pomieszczeniach centrali artyleryjskiej.<br>Zespół składający się z dwóch lunet obserwacyjno-celowniczych znajdujących się na wieżach kierowania ogniem, oraz przyrząd, na którym odczytywano odległość celu od baterii umieszczony w pomieszczeniu centrali artyleryjskiej nazywał się: "samoczynny przyrząd triangulacyjny do mierzenia odległości