widzenia mojego własnego rozwoju pisarskiego. I dumny byłem, że z jednego z wielu czytelników Kultury staję się - jednym z autorów Kultury.<br>Od tamtego czasu minęło już prawie dziesięć lat, w ciągu których zmieniła się i moja osobista sytuacja życiowa i cały styl funkcjonowania polskiego życia kulturalnego. W tym procesie przyspieszonych przemian jedno pozostaje dla mnie rzeczą niezmienną: jedyne w swoim rodzaju miejsce paryskiej Kultury we współczesnym polskim piśmiennictwie. Bywa, że nie zgadzam się z tymi czy innymi poglądami Redakcji miesięcznika, bywa, że nie podoba mi się ta czy inna książka Instytutu Literackiego - Kultura pozostaje jednak niezmiennie instytucją, bez której nie sposób