należy prawdopodobnie rozumieć przekłady z Horacego i Tybullusa, wiersze własne Koźmiana: Do Ignacego Potockiego, marszałka WXL, po powrocie z niewoli, Do Aleksandra Zamoyskiego, ordynata, w dzień jego imienin, Modlitwa o pokój i pierwsza oryginalna oda napoleońska, przekład ody Charles Guillaume Étienne'a L'homme du destin, zatytułowany Oda o Napoleonie, wreszcie zaś przemilczany zarówno przez ojca, jak też syna, Wiersz do Katarzyny po rozbiorze kraju polskiego, opublikowany w „Gazecie Korespondenta Warszawskiego i Zagranicznego" z 1803 r. oraz w „Nowym Pamiętniku Warszawskim" jako bajka pod tytułem Sosna i małe drzewka.<br> Zważywszy, że w roku 1809 Kajetan Koźmian miał lat blisko czterdzieści, nie