dostosowania tekstu do potrzeb teatru. Na przykład Leo Burckart Gérarda de Nerval i Dumasa uległ gruntownym przeróbkom w trakcie pertraktacji z cenzurą i teatrem. Duże różnice istniały między publikacją a &lt;q&gt;&#132;wersją pierwotną dramatu, przeznaczoną dla teatru Renaissance; struktura jest ta sama, lecz dialog i ułożenie niektórych scen uległy głębokim przeróbkom w wersji ostatecznej"&lt;/&gt; - pisze Jean Richer).<br>Pod względem wiarogodności historycznej dzieło było kompromitujące. Wprowadzano wprawdzie na scenę postacie o historycznych nazwiskach i odwoływano się do autentycznych wydarzeń (Emilia Plater, Lelewel, Giełgud, Dybicz, atak na Belweder, obrona i kapitulacja Warszawy), patosu było aż nadmiar, hałasu także (wciąż bicie w bębny lub