tysięcy hektarów niezmiernie urodzajnej ziemi, aby koniecznie umieścić Hutę Pokoju tuż pod bokiem "niepewnego Krakowa". Przecież o 50 km. dalej na tzw. Pustyni Błędowskiej nie byłoby żadnych szkód gospodarczych, a i do węgla byłoby bliżej. Gorzej jednak, że wszystkie piece hutnicze tych zakładów zostały i nadal są przystosowywane wyłącznie do przerobu rudy krzyworogskiej, że więc w razie innej sytuacji nawet ruda szwedzka nie będzie się do nich nadawała. Nadto znów ogromny, no i w danym wypadku konieczny rozwój Płocka i okolic, a więc cała owa petrochemia, wisieć będzie znów jak Huta Pokoju na jednym jedynym wyłączniku sowieckim. Trzask, i wszystko leży