zewnętrznymi oznakami przynależności lub akceptacji. Często pragnienie, by inni postrzegali nas jako członków danego kręgu (ze względów ambicjonalnych, prestiżowych, konformistycznych itp.), jest silniejsze niż chęć faktycznego uczestniczenia w nim, która może być mitygowana np. obawami niedosięgania do standardów tej grupy. Wydaje się, że rzeczywistym układem odniesienia jest wtedy krąg, którego przeświadczenie o przynależności jednostki do jakiejś grupy jest dla niej kluczowe. Niemniej owa grupa symulowanej przynależności może oddziaływać mimo wszystko na siatkę wartości i faktyczne aspiracje jednostki. Przedstawiona dalej koncepcja &lt;hi rend="italic"&gt;audytoryjnych (lub oceniających) grup odniesienia&lt;/hi&gt; może pomóc w interpretacji przytoczonego przykładu. Jednak dla jej wprowadzenia konieczna jest krótka refleksja teoretyczna. &lt;page nr=109&gt;<br>Wydaje