nie należało do dobrych manier i jeśli ktoś dopuścił się ujawnienia takich tajemnic (choć niejednokrotnie były tajemnicami poliszynela), uznawano to za nietakt i czyn ubliżający honorowi pisarskiemu. Panowała obłuda, opatulona pozorami dobrego wychowania i solidarności zawodowej. Sprzyjali temu dobrzy "wujkowie" z KC, bo zależało im na tym, aby społeczeństwo było przeświadczone o ogólnej zgodzie i wzajemnym szacunku.<br>Tymczasem na Zachodzie nie ma nic świętego dla prasy i wścibskich dziennikarzy. Potrafią poświęcić wiele czasu, aby zdobyć pikantne szczegóły, by uzyskać potrzebne informacje czy też utrwalić na taśmie filmowej sytuacje nie nadające się zwyczajowo do publikacji.<br>My dopiero powoli pozbywamy się wewnętrznego cenzora