niemu. Ale on nie wygłasza toastu. Podnosi się i mówi: "Kochani, już czas." I wszyscy bez słowa wstają w ślad za nim i rozchodzą się parami, pojedyńczo, grupami w różne strony. Macocha z Witoldem, Julek Krzyżewski, Misza z Sierożą i siostrami, Tadzio Majewski...Na serwecie pozostają nakrycia z niedokończonym posiłkiem, przewrócony koszyk, z którego wysypały się owoce, butelka krwawiąca winem serwetę...Tylko ja nie mogę się podnieść i odejść. Bezwładne nogi czynią mnie częścią tej martwej natury.<br> Z Placu Unii miałem blisko do punktu mobilizacyjnego na rogu Puławskiej i Rakowieckiej. Panował tam jednak nieopisany zamęt, chyba też ewakuacyjny. Od nikogo niczego