lat czytelnicy literackiego pisma stali się niezdolni do przeczytania felietonu, którego całym pomysłem jest coś tak prostego, jak pastiszowa, ironiczna chwalba".<br>Ba, okazuje się, że wynająć do pisma pierwszy garnitur autorów to żadna sprawa, dopiero sztuką jest wyhodować sobie kontaktowych czytelników, którzy pojmowaliby w lot ich przejrzyste aluzje, niedomówienia i przewrotne wyrafinowanie. Ja właśnie takich czytelników posiadam, odwalają oni za mnie połowę roboty, więc za bardzo nie muszę się wysilać, doczytują się nawet rzeczy, których nie napisałem.<br>Kiedyś wspomniałem o pewnym redaktorze naczelnym, traktującym swój fotel jako punkt etapowy w swojej drodze z jednej placówki dyplomatycznej do drugiej placówki dyplomatycznej; wzięło