jestem Amelią i Chlaczem-Chlustaczem, Rachelą i Ciszą Nocną, Królową Różą i Klarą z Anielą równocześnie.<br>Albowiem scena jest wszędzie: na komodzie, gdzie tańczyła Wandzia i w namiocie pod jadalnianym stołem, z którego zwiesza się aksamitna serweta, i za szkłem biblioteki, i nad parawanem sypialni. W klejonej szopce grają wycięte przeze mnie z papieru zwierzęta, obok huśtawki w drzwiach mojego pokoju skacze drewniany pajacyk Lejbuś, a przy gerydonie w kącie stołowego Aniela pisze list dla Gucia ze "Ślubów panieńskich". Chochoł w tomaszowskim ogrodzie szeleści: "Kto mnie wołał? Czego chciał?" Układam dialogi kamykom na ścieżce i brzozom na polanie, kłócą się ołowiani żołnierze