i politycznych: Modlitwa o pokój i Oda na wojnę w roku 1800. Pierwszy z wymienionych utworów przynosi najpierw dramatyczną konfrontację zasad religijnych wyniesionych przez poetę z domu rodzinnego i wątków myślowych o wyraźnie deistycznej proweniencji, przy czym owe deistyczne hipotezy i spekulacje zaprezentowane zostały ze szczególną ekspresją. Ostatecznie jednak poeta przezwycięża chwilę wewnętrznej słabości i zwątpienia w Boże miłosierdzie, odwołuje się do nieustającej opieki Opatrzności nad światem i kończy swój monolog wyznaniem wiary, opartym na fundamentalnych założeniach religii katolickiej.<br> Potwierdzeniem oraz filozoficznym uzasadnieniem tej postawy jest napisany już w późnej starości wiersz Na filozofię Hegla (1848), a także wiele innych wypowiedzi