energie dozwolone).<br> Równanie uogólnia się łatwo dla większej liczby cząstek - wtedy funkcja zależy od współrzędnych wszystkich cząstek. Dla większej jednak liczby cząstek nie można znaleźć ścisłych rozwiązań równania - w takim przypadku stosuje się rozwiązania przybliżone. <br> Dla atomu o jednym elektronie zachodzi związek (1.1-6) ((...)) Zadowalające rozwiązania znajduje się, gdy ((...)) przy czym n jest liczbą całkowitą. Wartości 1 są więc zgodne z wartością energii całkowitej dla stanów stacjonarnych w teorii Bohra (1.1-7).<br> W zastosowaniach równania Schrödingera stany jednej cząstki charakteryzuje się przy użyciu trzech liczb kwantowych:<br> 1. Główna liczba kwantowa z teorii Bohra, n, o całkowitych wartościach dodatnich ((...)) <br> 2. Poboczna