wyboru. Liczbę tę podaje wzór kombinatoryczny ((...)) Przy ((...)) gdy np. liczba funkcji równa jest liczbie cząstek, liczba możliwości sprowadza się do n!. Jest to liczba możliwości ułożenia w rzędzie ((...)) różnych przedmiotów.<br> Weźmy przykładowo trzy cząstki i trzy funkcje:<br> Będzie więc sześć wyrazów sumy: ((...)) . Zgodnie z obliczeniem wyznacznika:<br> otrzymamy:<br> Łatwo sprawdzić, że przy założeniu ((...)) W każdym przypadku dwu cząstek o tej samej funkcji występują zawsze iloczyny o tej samej wartości bezwzględnej, ale różnym znaku, po dwa dla wszystkich permutacji. Oczywiście liczba cząstek (wymiar wyznacznika) nie gra roli. Reasumując, ogólna funkcja układu (1.2.5-5) jest tożsamościowo równa zeru, jeśli choć dwie z funkcji