Pasternak, podkreśla, że Ks. Prymas mógłby się w czasie swego wakacyjnego odpoczynku dyspensować od kazań. Nie czynił tego nigdy. Jego gorliwość duszpasterska nakazywała mu głosić słowo Boże ludowi, w trudnych warunkach zatłoczonej góralskiej kaplicy. W Mszach św. uczestniczyli nie tylko starsi, ale zwłaszcza wielka ilość młodzieży i dzieci. Te ostatnie przybiegały codziennie wieczorem do kaplicy na Apel Jasnogórski, po którym dostawały od Księdza Prymasa cukierki. O. Pasternak pisze m.in.: <q>"Była w osobistym stosunku do ludzi u Ks. Prymasa niezwykła pokora i wdzięczność. Nigdy nie zapomnę zdumiewającego mnie wydarzenia, gdy po Mszy św. w zakrystii uchwycił mocno w swe dłonie moją