pędzących antylop. Męczę się.<br> TADZIO<br> poważnie<br>To pan ładnie powiedział. Ja to wymaluję, jak obudzę się ze snu.<br> KORBOWSKI<br>Słuchaj, młody esteto, może byś poszedł spać? Naprawdę, do łóżka, co?<br> TADZIO<br> oparty o fotel Lady<br>Nie pójdę. Pan jest piękny przybłęda, a ja jestem u siebie.<br> KORBOWSKI<br>Jesteś takim samym przybłędą jak ja. Idź spać, radzę ci.<br> LADY<br>Pan Korbowski ma rację. Możecie być u mnie na zupełnie równych prawach.<br>&lt;page nr=110&gt;<br> TADZIO<br>Nieprawda. Gdybym wiedział, czemu On jest moim tatusiem, inaczej bym panu odpowiedział. To jest tajemnica.<br> KORBOWSKI<br>To nie jest żadna tajemnica. Twój niby-tatuś jest zwykłym mordercą. W każdej chwili