z Ireną. Po godzinie przyszła, uśmiechnięta i pachnąca. Podsunąłem jej krzesło z miną bywalca.<br>- Czy nazwisko Annabella Kowalska pani coś mówi? - rzuciłem niedbale.<br>- Oczywiście. Kiedyś była znana ze sceny. Umarła w zeszłym roku. Jej syn pracuje z moim mężem.<br>Niestety, to nie było takie łatwe. W ogóle każdy najmniejszy sukces przychodził mi z wielkim trudem.<br>- Może on pani nie zdradza? - zapytałem kryjąc uczucie zawodu.<br>- Niemożliwe - odparła. - On gdzieś chodzi. Przedtem stale siedział w domu. I wobec mnie zachowuje się tak, jak gdyby miał kochankę. Niech pan będzie wytrwały.<br>- Spróbuję - odparłem i spojrzałem na jej nogi. Ludzie przypatrywali się nam i rosło