daqîuiri), że zawiedzeni zostaniemy banalnością tego pośmiertnego istnienia, które okaże się obciążone bagażem śmieszniejszym jeszcze niż nasz żywot doczesny.<br>Na pokładzie jest młody człowiek, który opowiada wszystkim, że jest poetą. Nazywa się Jacques-André Priaulx. Bardzo siebie i swą twórczość ceni. Kilkakrotnie już czytał mi swoje wiersze i domagał się przychylnej krytyki. Francuski znam słabo, a jego wiersze odbiegają od klasycznych kanonów prostoty, więc zadanie miałem dość trudne. Twierdzi, że jest bardzo sławny w swojej ojczyźnie, że muza nawiedziła go, gdy był jeszcze spermą w łonie matki (ale może się przesłyszałem). Zamierza imponować Australijczykom, którzy namiętnie łakną kultury i gotowi są