dziecinny i kaleki? Może. Może przychodziły chwile przedziwnie głębokie i dojrzałe, płody myśli urodzone przez nieistniejącą, niezrealizowaną osobę - którą przecież w innych okolicznościach, w innej kapryśnej odsłonie losu - mógłby być. I była gdzieś ta osoba - potencjalna, żyła w innym świecie, miała całkiem inne życie, czasem przychodziła tu - do rodzinnego domu, przyjeżdżała pięknym samochodem - jak widmo. Wtedy myślał Zyga myślami tej osoby - choć czuł przecież, że są to myśli na wyrost i obce, i mówił: "Przestań", i nie precyzował dalej tego imperatywu z prostej zdegustowanej pokory i wstydliwości.<br> &lt;page nr=137&gt;<br>&lt;tit&gt;Wzrok&lt;/&gt;<br>Po spektaklu trwał dalej sen. Najpierw na trzecim piętrze przed męskimi garderobami okazało