przyszłości. <br>Swą postawę Popper nazywał racjonalizmem krytycznym. Uznawał on, że najważniejszą formą komunikacji społecznej jest krytyczny dialog między równymi, wolnymi ludźmi. Taki dialog zakłada, że jego uczestnicy są gotowi do modyfikacji swoich pierwotnych przekonań, w miarę jak w toku dyskusji poznają nowe fakty i argumenty. Oczywiście dialog ma sens, kiedy przyjmuje się wspomniane wcześniej minimum założeń wstępnych. Gdy jeden z uczestników stwierdzi nagle, że z pozarozumowych powodów wie lepiej, bo doznał właśnie iluminacji, wówczas dialog się kończy, a zaczyna monolog. Kończy się równość stron, jedna jest lepsza, wyróżniona, po drugiej stronie stołu znajdują się gorsi, Inni, których należy przekonać, jeśli trzeba, to