Jeśli badania florystyczne można w ostateczności ograniczyć do jednego województwa, to opracowania geobotanicznego w tak wąskich ramach zamknąć wprost nie sposób.<br>Zestawienie długich list elementów kierunkowych i dokonywanie na tej podstawie przeróżnych obliczeń, rysowanie map (str. 137, 168 i inne) dla województwa absolutnie nie ma sensu, jak o tym świadczą przykłady. Str. 140: "Gatunki z granicą zasięgu północną". Na liście znalazły się m. in. takie gatunki jak Aster amellus, Campanula bononiensis, Cytisus nigricans, Ligustrum vulgare, Seseli annuum i wiele innych, które rosną już w okolicach Mielnika i Drohiczyna (Celiński 1961), w odległości zaledwie kilku czy kilkunastu kilometrów na północ od granic