następnie w zmienionej obsadzie graliśmy jeszcze pięć razy. Po "Wieczerniku" wezwano mnie, podobnie jak innych, na rozmowę do Ratusza i próbowano wytłumaczyć, że źle robię występując po kościołach, a ja odpowiedziałam, że nie ma takiego miejsca, w którym bym nie zagrała, gdyby Wajda mnie poprosił. Rozmawiali ze mną zresztą w przymilnym tonie. Dowiedziałam się, że beze mnie jako aktorki nie mogliby żyć, a jednocześnie uświadamiali mi z czystej przyjaźni, że w Czechosłowacji nie takie aktorki jak ja sprzedają sałatę, co i mnie mogłoby spotkać. Chcieli też wiedzieć, co ja takiego widzę w marnym reżyserze, jakim jest Wajda. Z innymi rozmawiali ostrzej