wszystkim rozpatrywanym <br>gatunkom ozdobią pień. Procedurę taką nazywamy analizą kladystyczną. Śledząc drogę od szczytu pojedynczej gałązki diagramu ku dołowi, można zebrać komplet cech charakteryzujących odpowiadający tej gałązce gatunek. Kolejność ich wstawienia określa stadia różnicowania się poszczególnych gałęzi.<br>Taki idealny obraz rzadko jest jednak osiągany. Znaczna część cech ma bowiem <br>zupełnie przypadkowe rozmieszczenie, nie wykazując korelacji z innymi cechami. Inne z kolei formowały się w ewolucji wielokrotnie i niezależnie od siebie. Jeśli przemodelujemy kladogram tak, by wprowadzić jakiś porządek w rozmieszczenie jednych cech, zatracą uporządkowanie inne. Nie jest w praktyce możliwe skonstruowanie kladrogramu, w którym wszystkie stany cech pojawiałyby się tylko raz