wioskami otrzymał przedtem w dzierżawę od mecenasa.<br>Szymon syn Szymona podpisywał się z grecka Simon Simonides, pożyczając w ten sposób nazwiska od poety greckiego Simonidesa z Keos, żyjącego na przełomie VI i V w. p.n.e. autora pieśni chóralnych. Użycie nazwiska greckiego poety modą zwykłą u humanistów w tym przypadku było czymś więcej - wskazaniem tradycji, do której nawiąże poeta-łacinnik. Przyjęło się przekonanie, że wczesna twórczość łacińska Szymonowica jest bardziej "barokowa" w odróżnieniu od późniejszej - polskiej i "renesansowej". Istotnie, za pewne cechy barokowe możemy uznać śmiałe nawiązywanie do greckiej tradycji, nie tyle do samego Simonidesa z Keos, ile do jego