przyjdzie mi podchodzić głuszca. Aby spróbować podchodu postanawiam wejść w głąb oddziału. Niestety każdy krok powoduje trzaski pękających pod nogami gałązek, których nie sposób ominąć nawet za dnia. Setki leżących drzew i tysiące połamanych gałęzi są niemym świadkiem trąby powietrznej, jaka nawiedziła te tereny w zeszłym roku.<br>Kolejne chrapanie słonki przypomina mi po co tu jestem. Długo, bardzo długo ją słyszę, odpowiednio długo widzę nadlatującą wprost na królewski strzał. Dwa szybkie pudła powodują rozładowanie napięcia i zamiast zdenerwować, wprowadzają mnie w dobry nastrój. Nie strzelam już więcej tego wieczoru, snuję plany na jutro. Teoretycznie wiem wszystko. Znam pieśń głuszca, choć nigdy