teatr obudzi w nim wspomnienia i przywróci jakąkolwiek aktywność. Tacjanna Wysocka tak wspomina pewne wydarzenie z 1929 r.: "Diagilew i Serge Lifar odwiedzają Niżyńskiego w jego paryskim mieszkaniu i wiozą wieczorem do Grand Opera. Niżyński siedzi w loży z Diagilewem i spokojny, uśmiechnięty patrzy na ťPopołudnie faunaŤ. W antrakcie Lifar przyprowadza Niżyńskiego na scenę.&lt;gap&gt; Niżyński nie poznaje nikogo, ale ze swoim miłym uśmiechem pozwala się fotografować".<br>Wszelkie próby leczenia podejmowane w latach 20. i 30. nie przyniosły zadowalających wyników. W czasie wojny Wacław i Romola żyli w nędzy w Budapeszcie, na łasce rodziny. Pojawiło się dodatkowe zagrożenie - obawa przed niemieckimi prześladowaniami