ogromny obszar koczowania na tereny zamieszkane przez ponad 700 grup plemiennych. Każda grupa liczyła niezmiennie kilkaset osób. Przenosiły się one z miejsca na miejsce, zawsze w obrębie swoich granic, w których - bez map, pisma, pomiarów - orientowali się bezbłędnie. Umożliwiało to egzystencję, a jednocześnie nie pozwalało naruszać zasobów środowiska.<br>Znajomość zasobów przyrody budzi podziw, a - jakbyśmy dziś powiedzieli - ekologiczne do niej podejście jest swego rodzaju fenomenem. Przecież kultura aborygenów przez dziesiątki lat aż do czasów obecnych odpowiada epoce kamienia! Ale to ten przedziwny sposób życia sprzyjał przetrwaniu nawet w najbardziej niesprzyjających warunkach, bez wojen i większych waśni. Potrzeby były minimalne, a w