Wielu autorów <gap> wykazało, że śruta poekstrakcyjna zastosowana w miejsce śruty sojowej do mieszanek dla tuczników na obydwa okresy tuczu nie miała ujemnego wpływu na wyniki produkcyjne. Juhl i in. [1987] stwierdzili, że jeżeli tucznikom pozwala się kompensować ewentualny niedobór składników pokarmowych w śrucie rzepakowej poprzez zwiększone pobranie mieszanek, to średni przyrost za cały okres tuczu i wyniki charakteryzujące tusze mogą mieć wartości jak w grupie kontrolnej. Pomimo, że wymienieni wyżej autorzy są zgodni co do całkowitego zastępstwa śruty sojowej rzepakową, to zalecane przez nich udziały śruty rzepakowej w mieszankach są różne. Narendran i in. [1981] oraz Noggler i in. [1989] podają