i prędko ruszył przed siebie, a słysząc za sobą kroki Anglika, puścił się nawet truchtem. Anglik zaklął i ruszył za nim. Kiedy ubiegli kilkanaście kroków, mrocznozielony tunel alejki na wale powodziowym pobielał na ułamek sekundy. Błyskawica omyła białym światłem pnie drzew i trawę na łąkach, a potem gdzieś w górze pstryknął niebiański wyłącznik i znowu zrobiło się ciemno. Anglik biegł, słysząc, jak biegnący przed nim Carlos śmieje się raz po raz.<br>Następnych dwieście kroków i nowa błyskawica pod brzuchem granatowego nieba. Znowu ożyły pnie, kontury dalekich domków po drugiej stronie wału, pojedyncze źdźbła traw, poziome paski na koszulce Carlosa. Wciąż biegli