Z księżycem przez szpary!" - jak mówi Słowacki. Do widzenia, panie profesorze! Staszek, wyłaź pierwszy!<br>- Chłopcy, na Boga, dokąd wy idziecie?<br>- Z dali w dal!" - jak mówi poeta - zaśmiał się cicho Adaś. "<br>- Nie żartuj, Piotrusiu! Czy nic wam nie grozi? Daj mi słowo, że się nie narażasz na niebezpieczeństwo!<br>- Oho! Staszek-ptaszek już wyleciał! - szepnął Adaś nie odpowiedziawszy na bolesne pytanie. - Dobranoc, drogi panie profesorze! Niech pan cichutko zamknie okienko... I nikomu ani słowa...<br>- Piotrusiu!<br>"Piotrusia" jednakże już nie było. Dwa cienie, skulone i zgarbione zaczerniły się na chwilę i wsiąkły w mrok jak dwie atramentowe plamy w bibułę.<br>- Boję się! - jęknął