tam pełno ludzi... Prawie usłyszała jego chropowaty, łamiący się z emocji głos:<br>- Zaskoczyła ich. Wypatrzyła tego gruźlika. Taki był jakiś chudy, mundur mu się zapadał na piersi. Ona go zauważyła i zaczęła wołać, że mordercy są tutaj. Wskazała na niego palcem, wtedy wyciągnął gnata i strzelił. A ten jego szef, pułkownik, stał z tyłu, za nią.<br>Ten szef, pułkownik to mógł być tylko jej ojciec. A jego podwładny, o wyglądzie gruźlika, z mundurem zapadającym się na piersi... Boże, pomyślała z rozpaczą, oni ją zamordowali. Obaj. Obaj są winni jej śmierci... Nic dziwnego, że ojciec tego psychicznie nie wytrzymał. Pan Stasio powiedział