jak groch, nikt nie wie <br>dlaczego. A to mój niemy protest. Piosenki mają być wesołe.<br>W Łodzi ulica dudni i turkocze. W Tomaszowie zasłonięta jest murem z wysokimi sztachetami, których wieczorem czepiają się dzieci z Gustownej, krzycząc do ogrodnika z wężem: "Panie ogrodniku, niech nas pan posika!" - i ogrodnik wreszcie puszcza na nie strumień wody. Nie słychać koni dorożkarskich. Ciężkie platformy z belami towarów jeżdżą tylko w dzień, który zaczyna się od syren fabrycznych, a kończy tym wieczornym jazgotem wróbli w szparach i szczelinach czerwonego muru. Wysokim, nieustającym wrzaskiem. To pochwalny hymn na cześć rudych wąsów zachodu, przecinających niebo nad kominem