domu trzypiętrowego. Po bokach zasuwają się dwie ściany. Zaczyna świecić się słabo w oknach środkowych i w bramie na dole. Podczas tego Edgar zbliża się do Tadzia i obejmuje go milcząc<br> <br> EDGAR<br>No, teraz jestem sam. Mogę się tobą zająć.<br> TADZIO<br>Ja się boję. Co się stało tej pani?<br> EDGAR<br> puszcza Tadzia<br>Powiem ci prawdę: umarła.<br> TADZIO<br>Umarła - ja nic nie wiem, co to jest.<br>&lt;page nr=80&gt;<br> EDGAR<br> zdziwiony<br>Nie wiesz?<br> trochę niecierpliwie<br>Tak jakby zasnęła, tylko że nie obudzi się już nigdy.<br> TADZIO<br>Nigdy?<br> innym tonem<br>Nigdy. Ja mówiłem, że nigdy nie będę kradł jabłek, ale to było inaczej. Nigdy - ja wiem