Najbezpieczniej byłoby wrócić własnym śladem, tylko że<br>wysuszone zboże pokładło się w różne strony i każdy krok mógł być<br>ostatnim.<br> - Teraz prowadź - Kaźmierz usunął się na bok, dając pierwszeństwo<br>Kargulowi.<br> - Ty idź pierwszy - Kargul wypchnął do przodu Pawlaka.<br> - Twoje pole - Kaźmierz chytrze zmrużył oczka. - Pokaż drogę, boś<br>gospodarz.<br> - Gości przodem puszczam - rzucił w odpowiedzi Kargul i nagle<br>szarpnęła nim czkawka.<br> Zastygli w bezruchu jak posągi. Tuż obok nich leżały zwłoki Mućki.<br>Jeszcze przed chwilą Pawlak byłby gotów uznać to za sprawiedliwą karę<br>bożą, ale jaka to sprawiedliwość, która na jednaką próbę wystawia<br>sprawcę i ofiarę? Wystarczyło spojrzeć w bok, na wyrwane