Polsko, skrusz kajdany / Dziś twój tryumf albo zgon!<br>To na nich zżyma się Wyspiański słowami Chłopickiego w "Warszawiance": Otóż to, otóż to: zgon! Wtedy gdy trzeba, żeby Mars w pełnej zbroi gnał przez pola.<br>Tu jest ukryty &lt;orig&gt;miazm&lt;/&gt; rozstroju i rozkładu w malowniczości zgonu.<br>To poemat dla romantycznych głów. Romantycznie pyszałkowatym "póki my żyjemy" zaraził się Słowak Samuel Tomasik, twórca wszechsłowiańskiego hymnu z okresu Wiosny Ludów: (tekst słowacki) Wśród przytaczanych przez R. Kaletę późniejszych trawestacji Mazurka i nawiązań do niego raz po raz powraca wersja z póki.<br>Słowami: Jeszcze polska nie zginęła, / Póki my żyjemy. / Starą Polskę przemoc wzięła, / Nową zbudujemy