dalszy postęp, jaki obiecuje nam jeszcze jego natura".<br>Swe rozważania kończy Condorcet myślą o nieśmiertelności. Wprawdzie człowiek umrzeć musi - powiada - lecz rozwój wiedzy doprowadzić może do przesuwania owej granicy coraz dalej, w nieskończoność, co interpretuje Condorcet jako zapowiedź pewnego rodzaju życia wiecznego. Ta dość niejasna myśl pojawia się w jego racjonalistycznym i czysto świeckim dyskursie niejako deus ex machina. Jeśli jednak zestawić tekst Condorceta z innymi głoszącymi pochwałę szybkości dziełami, owo proroctwo nieśmiertelności wyda się już dość rozpowszechnioną nadzieją, że po przekroczeniu pewnej prędkości ludzkość zostawi za sobą śmiertelną kondycję i opuści ziemską orbitę.<br>Naturalne przyśpieszenie postępu stanowiła dla Condorceta rewolucja